ข้อมูลสภาพทั่วไป

ที่ตั้งอาณาเขต
       ตำบลสำโรง ตั้งอยู่ในพื้นที่อำเภอโพธิ์ไทร จังหวัดอุบลราชธานี อยู่บริเวณทิศตะวันออกเฉียงเหนือของจังหวัดอุบลราชธานี ห่างจากอำเภอเมืองอุบลราชธานี ประมาณ 125 กิโลเมตร และห่างจากที่ว่าการอำเภอโพธิ์ไทร ประมาณ 30 กิโลเมตร มีเนื้อที่ประมาณ 173 ตารางกิโลเมตร (108,125 ไร่)

อาณาเขตการติดต่อ    

ลักษณะภูมิประเทศ
       ลักษณะภูมิประเทศ โดยทั่วไปเป็นที่สูงต่ำ หรือที่ราบสลับภูเขา ลาดเอียงไปทางตะวันออก มีแม่น้ำโขงเป็นแนวเขตกั้นกับสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ลักษณะภูมิสัณฐานของตำบลสำโรง แบ่งออกโดยสังเขป ดังนี้
       1) บริเวณ ที่เป็นสันดินริมน้ำ (River levee) เกิดจากตะกอนลำน้ำที่พัดพามาทับถม สภาพพื้นที่เป็นเนิน สันดินริมฝั่งแม่น้ำโขง
       2) บริเวณที่ลาดเชิงเขา (Foot hill slope) เป็นที่ลาดเชิงเขาที่ตะกอนบริเวณที่เกิด จากขบวนการของน้ำนานมาแล้วทับถมกัน
       3) บริเวณที่ลาดเชิงซ้อน (Slope complex) ลักษณะเป็นภูเขาหรือเทือกเขามีความลาดชัน 

ลักษณะภูมิอากาศ
       สภาพภูมิอากาศของตำบลสำโรง อำเภอโพธิ์ไทร จังหวัดอุบลราชธานี เป็นแบบร้อนชื้น หรือภูมิอากาศแบบทุ่งหญ้า สะวันนา (Aw) ตามการแบ่งเขตภูมิอากาศแบบเคิปเปน ได้รับอิทธิพลของมรสุมที่พัดประจำฤดูกาล 2 ชนิด คือ มรสุมตะวันออกเฉียงเหนือ ซึ่งพัดมวลอากาศเย็นและแห้งจากประเทศจีนเข้าปกคลุม ประเทศไทย ประมาณกลางเดือนตุลาคมถึงประมาณเดือนกุมภาพันธ์ ทําให้มีอากาศหนาวเย็นและแห่งทั่วไป อีกชนิดหนึ่ง คือ มรสุมตะวันตกเฉียงใต้ที่พัดพามวลอากาศชื้นจากทะเลและมหาสมุทรเข้าปกคลุมประเทศไทยในช่วงฤดูฝน ประมาณกลางเดือนพฤษภาคมถึงประมาณกลางเดือนตุลาคม ทําให้มีฝนตกชุกทั่วไป มีอุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย 33.0 องศาเซลเซียส และ อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย 22.1 องศาเซลเซียส จากอิทธิพลของมรสุมที่พัดประจำฤดูกาลทั้ง 2 ชนิด จึงทำให้สภาพภูมิอากาศ มี 3 ฤดู ได้แก่
        ฤดูหนาว เริ่มต้นประมาณกลางเดือนตุลาคมถึงประมาณกลางเดือนกุมภาพันธ์ ซึ่งเป็นช่วงที่มรสุม ตะวันออกเฉียงเหนือพัดปกคลุมประเทศไทย อากาศโดยทั่วไปจะหนาวเย็นและแห่ง โดยมีอากาศหนาวจัดในบางวัน และเดือนที่มีอากาศหนาวมากที่สุดจะอยู่ในช่วงเดือนธันวาคมถึงมกราคม แต่ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับอิทธิพลของบริเวณความกดอากาศสูงจากประเทศจีนที่แผ่ลงปกคลุมประเทศไทยในช่วงดังกล่าวด้วย
        ฤดูร้อน เริ่มต้นประมาณกลางเดือนกุมภาพันธ์ถึงกลางเดือนพฤษภาคม ซึ่งเป็นที่มีอากาศร้อนอบอ้าว โดยทั่วไป โดยเฉพาะเดือนเมษายนจะเป็นเดือนที่มีอากาศร้อนอบอ่าวที่สุดของปี
        ฤดูฝน เริ่มต้นประมาณกลางเดือนพฤษภาคมถึงกลางเดือนตุลาคม เป็นช่วงที่มรสุมตะวันตกเฉียงใต้พัดเอา ความชื้นจากทะเลและมหาสมุทรมาปกคลุมประเทศไทย ประกอบกับในช่วงดังกล่าวร่องความกดอากาศต่ำที่พาด

ลักษณะของดิน
       ดินในพื้นที่ตำบลสำโรง มี 3 ลักษณะ ดังนี้
       1) ดินทราย เป็นดินที่ประกอบด้วยทรายตั้งแต่ร้อยละ 70 ขึ้นไป โดยน้ำหนักมีสมบัติเหมือนทราย น้ำซึมผ่านได้ง่ายมาก
       2) ดินร่วน เป็นดินที่ประกอบด้วย ทราย โคลนตม และดินเหนียว โดยมีปริมาณดินทรายและดินเหนียวไม่มากนัก ดังนั้น น้ำและอากาศจึงไหลผ่านดินร่วนได้ดีกว่าดินเหนียว
       3) ดินเหนียว เป็นดินที่มีเนื้อละเอียดแน่น อุ้มน้ำได้ดี และไม่ยอมให้น้ำซึมผ่านได้ง่าย ไม่เหมาะสมในการเพาะปลูกพืช
 
ลักษณะของแหล่งน้ำ
        แหล่งน้ำธรรมชาติ
           - ลำน้ำ, ลำห้วย ในพื้นที่ 11 หมู่บ้าน ดังนี้

           - บึงหนอง

       
       แหล่งน้ำที่สร้างขึ้น
            - ฝาย

           - สระน้ำ

          - ประปาหอถังสูง 36 แห่ง

ลักษณะของไม้และป่าไม้
       ตำบลสำโรง มีพื้นที่ส่วนใหญ่เป็นลักษณะหินโผล่ พื้นที่ราบสูงติดภูเขา พื้นที่บางส่วนอยู่ในเขตป่าสงวนแห่งชาติ และเขตอุทยานแห่งชาติ ลักษณะของป่าเป็นป่าผลัดใบ ประกอบไปด้วย ป่าเบญจพรรณ ป่าเต็งรัง และทุ่งหญ้า โดยรวมแล้วมี ลักษณะเป็นป่าโปร่ง ในฤดูฝนป่าจะมองดูเขียวชะอุ่มพอถึงฤดูแล้งต้นไม้ส่วนใหญ่จะผลัดใบทำให้ป่าโปร่งขึ้น และมักจะเกิดไฟป่าเป็นประจำ พันธุ์ไม้ชนิดสำคัญ ได้แก่ ยางนา ประดู่ แดง มะค่าแต้ ตะแบก เต็ง รัง เหียง พลวง ติ้ว แต้ว สมอไทย ไผ่ป่า ไผ่ไร่ ส่วนไม้พื้นล่างที่พบมาก ได้แก่ หญ้าเพ็ก